san ki 3 tanesin

ulan.. fotoğraflara bakınca bir kötü oldum.. bakmaktan çekinir oldum.. bittiğini kabul etmeyen benim aslında da.. da ben bile bir haber. bazen.. 2 aya yakın oldu, yüzünü görmeyeli. varsın olsun..

kolay mı? sesini duymadan anlamıyor insan dedim ya, yüzünü görmeden ne bileyim, ne kadar özledim.. biliyorum..

sanki 3 kişi vardı hayatımda, biri benden gitti, birinden ben gittim, diğeri hala benimle. san ki..

sıla'nın bir şarkısı var, isminden pek haz etmediysem de sözlerini pek bir yakın buluyorum içinde bulunduğum ruh haline. zor sevdiğimden mi ne..

aslında ben gitmedim.

bak açtım yine şarkıyı.. tüm sözleri.. bana yazılmış adeta..

gülümsemelerimize üzülüyorum. beni üzmene üzülmüyorum biliyor musun? sadece beraber gülemediğimize. ya da bundan sonra başkalarına gülecek olmana. eki getiremedim, olmamıza mı olacak o? bilmiyorum.

bu hissettiğim ne? dedim ya 3 tanesin..

zor

ayna

ben gerçeği kaybettim. kayıp oldu belki.. o ünlü düşmesi olayından bir o kadar yoksun..

birsen tezer çalıyor. telefon omzum ve kulağım arasında. kapadıktan sonra ufak bir gözyaşı.. sesini duyunca anlıyor insan. neler k..   yazamadım işte. şimdi iyi miyim, bilmiyorum. boğazımda bir düğüm. şarkıdan olsa gerek.. suçlu hissediyorum dedim. aslında orada ne dediğimin önemi yoktu. sövsen de sevsen de sesini duydum ya. bak gene yanıyor göz kapaklarım. yanayım sesinin yokluğuna. öpüşüne,dokunuşuna değil. hatta sevişine değil. sevişmelere değil. sesinin yokluğuna yanayım.

öpme beni..
sevme..
dokunma..
sarılma..

düşünme bile.

tek istediğim, suçlama beni. en iyi sen bilirsin beni. mimiklerimin sitemlerini,sevişlerini. yoksa bilmez misin? şarkyı değiştirdim. aşk bu değil çalıyordu, bilsen'i açtım şimdi. bunları görme tamam mı? bülent ortaçgil diyor ya, ben bunları kimseye anlatmadım, kendimle bile konuşmadım. öyle bir şey. her gün anlatıp durduğum.. hoş, susamıyorum.. aynı şeyler geveleniyor ağzımın içinde. kimseden bir şey umduğumdan değil.

suç?

dediğin gibi.. çok zorladık..

zoruma giden de bu ya işte. bu hale geleceğimizi bilsem başlar mıydım hiç? biz'i böyle kaybedeceğimi bilsem..

bilsen..

ç-alıntı

“Yaşadığın yeri görmek istiyorum” dedi kadın.

Cılız bir yağmur yağıyordu. Geceydi. Rüzgârla savrulan yağmur damlaları, kadına ve adama çarpıyordu.

“Neden” diye sordu, adam. Sorusunun gereksiz olduğunun farkındaydı.

“Görmek istiyorum” diye yineledi kadın.

“Yemek yediğim, televizyon izlediğim, bağırsaklarımı boşalttığım, seviştiğim, uzandığım, uyuduğum yerleri mi görmek istiyorsun?”

“Hayır” dedi. “Yaşadığın yeri görmek istiyorum.”

Haklıydı!

Sayıklamalar / 2002